انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

قبل از صحبت راجع به انواع گونه‌های موش‌های کوچک آزمایشگاهی، لازم است تعریف و تفاوت اصطلاح‌های inbred، Outbred و Hybrid را بررسی کنیم:

Inbred (همخون یا خویش آمیخته):

سویه همخون به سویه‌ای گفته می‌شود که حداقل ۲۰ نسل از جفت‌گیری خواهر-برادری را گذرانده است و باعث می‌شود حیوانات حاصل از سویه‌های همخون از نظر ژنتیکی یکسان باشند تولید مثل مداوم به این روش، موش‌هایی تولید می‌کند که از نظر ژنتیکی یکنواخت هستند و تقریباً در هر مکان هموزیگوت هستند. تنوع یا ناهمگنی بسیار کمی در یک سویه خالص موش‌های همخون وجود دارد. گونه همخون جمعیتی از انواع موش‌ها است که از فرآیند حداقل ۲۰ نسل متوالی جفت گیری برادر-خواهر حاصل می‌شود. حیوانات آزمایشگاهی حاصل اساساً از لحاظ ژنتیکی با یکدیگر یکسان هستند. هنگامی که دو موش همخون هستند به این معنی است که هر دو می‌توانند نسب خود را از طریق یک سری جفت‌گیری برادر و خواهر تا جفت‌گیری بسیار یکسان موش‌های هم‌خون دنبال کنند. موش‌های همخون به دور از همزاد بودن کامل هستند و هم جهش‌های اصلی تک ژنی و هم تنوع جهش‌های چند ژنی به‌عنوان منابع جدید پلی‌مورفیسم‌های ژنتیکی به‌طور مداوم ایجاد می‌شود. توجه داشته باشید که چندین سویه همخون از جهش‌های اصلی جدید هر سال آزاد می‌شوند، در حالی که جهش‌های کوچک می‌توانند تا درصد قابل توجهی از واریانس فنوتیپی را تشکیل دهند.

از موشهای همخون می‌توان به سویه هایBALB/c, C۳H، C57BL/6, CBA, DBA/2, C57BL/10, AKR, A، ۱۲۹، SJL اشاره نمونه که از بین این سویه‌ها BALB/c و C57BL/10 رایج ترین‌ها در آزمایشگاه مطالعات حیوانی هستند.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

Outbred (غیر همخون یا دگرآمیخته):

موش‌های غیرهمخون یا دگر آمیخته (Outbred) به طور خاص برای به حداکثر رساندن تنوع ژنتیکی و هتروزیگوسیتی در یک جمعیت پرورش داده می‌شوند. در تئوری، به دلیل طرح‌های تولیدمثلی چرخشی که عمداً از همخونی جلوگیری می‌کند، هیچ دو موشی از نظر ژنتیکی در یک گروه outbred مشابه هم نیستند. آن‌ها اغلب مورد علاقه مطالعات سم‌شناسی قرار می‌گیرند، جایی که هدف، ارزیابی پاسخ‌ها در سراسر جمعیتی از افراد ناهمگن است.

موش‌های دگرآمیخته با موش‌های دورگه یا هیبرید تفاوت دارد. همچنین موش‌های همخون با این فرض که تنوع صفات کمتری را نشان می‌دهند، بر موش‌های غیرهمخون ترجیح داده می‌شوند. اگر دو موش دگرآمیخته آمیزش داشته باشند، بچه‌هایی ایجاد خواهند کرد که از نظر ژنتیکی نسبت به یکدیگر و نیز نسبت به والدینشان متفاوت می‌باشند. عمده موش‌های غیرهمخون شامل موشهای سیاه Black Swiss mice، سویه CD-1، ICR، NMRI، Swiss Webster هستند.
موش‌های غیرهمخون اغلب در مطالعات فارماکولوژی و سم شناسی، انکولوژی، دیابت نوع دوم، بیماری‌های عفونی، تحقیقات رفتاری کاربرد دارند.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

سه گونه از جوندگان وجود دارند که به دلیل توانایی آنها در سازگاری سریع با محیط انسانی، شایع ترین آفات در خانه ها و مشاغل در سراسر جهان هستند. اینها رت قهوه ای ((Rattus norvegicus که رت معمولی یا نروژی نیز نامیده می شود)، رت (Rat) که موش صحرایی نیز نامیده می شود و موش خانگی (Mus domesticus) هستند.
همه جوندگان دارای ویژگی های مشترک شناسایی مانند یک جفت دندان incisor در فک بالا هستند. آنها معمولاً پاهای کوتاه و دم بلندی دارند، اما نگاهی دقیق تر به ویژگی ها و عادات بدن آنها نشان می دهد که آنها ویژگی های قابل تشخیصی مجزا از یکدیگر دارند.

موش ها (Mus musculus) از خانواده جوندگان (rodents) هستند و یکی از رایج ترین پستانداران روی زمین هستند. آنها حیوانات کوچکی هستند که اندازه آنها به ۱۲ سانتی متر می رسد. موش‌ها همه چیزخوار هستند، رژیم غذایی آنها مخلوطی از مواد گیاهی و حیوانی است، در اصل موش‌ها می‌توانند هر چیزی را که دوست دارند بخورند. موش‌ها و رت‌ها پستاندارانی هستند که سیستم عصبی مشابهی با سیستم عصبی انسان دارند.

موش‌ها به دلایل مختلف به طور گسترده در تحقیقات مطالعات حیوانی، بافت‌شناسی، تحقیقات سلولی، مولکولی، ژنتیک، جنین‌شناسی و میکروبیولوژی مورد استفاده قرار می‌گیرند. به نظر می رسد این روند اکنون که هم ژنوم موش و هم انسان نقشه‌برداری شده است (۸۰ درصد از ژن های انسان دقیقاً مشابه ژن های موجود در موش ها هستند و حداقل ۱۰ درصد دیگر بسیار شبیه به هم هستند) ادامه خواهد داشت و به محققان اجازه می دهد تا اختلالات و بیماری‌های ژنتیکی انسان را با دقت بیشتری مطالعه کند.

منشاء موش به عنوان مدل حیوانی آزمایشگاهی برای تحقیقات زیست پزشکی به آغاز تمدن بشری برمی‌گردد. مدت زمان زیادی از ثبت مشاهداتی در مورد جهش‌های رنگ پوست با تحقیق روی موش‌های آلبینو و موش والس (Waltzing Mice) توسط محققان می‌گذرد. در دهه ۱۷۰۰، بسیاری از انواع موش‌ها به عنوان حیوانات خانگی در چین و ژاپن اهلی شدند و اروپایی ها موش های مورد علاقه خود را وارد کردند و آنها را به حیوان محلی پرورش دادند. این پرورش منجر به ایجاد اجداد موش‌های آزمایشگاهی مدرن هیبرید در بین گونه‌های musculus M.m و زیرگونه‌های دیگر شد.

موش‌ها از قرن هفدهم (از ۳۰ می‌۱۶۷۸) در تحقیقات زیست پزشکی استفاده شده اند، زمانی که William Harvey از آن‌ها برای مطالعات خود در مورد تولید مثل و گردش خون استفاده کرد و Robert Hooke از آن‌ها برای بررسی پیامدهای بیولوژیکی افزایش فشار هوا استفاده کرد.

در طول قرن هجدهم جوزف پریستلی و آنتوان لاووازیه هر دو از موش‌ها برای مطالعه تنفس استفاده کردند. در قرن نوزدهم، گرگور مندل تحقیقات اولیه خود را در مورد وراثت روی رنگ موی بدن موش انجام داد، اما مافوقش از او خواست که در آزمایشگاه خود تولید مثل «موجودات بدبویی که با هم جفت می‌شوند و رابطه جنسی داشتند» را متوقف کند.

در سال ۱۹۰۰، با کشف مجدد قوانین وراثت مندل، به سرعت مشخص شد که تنوع نامحدود موش ها مشابه نخودهای مندل است و از موش‌ها برای آزمایش نظریه‌های جدید وراثت استفاده شد. برنامه‌های جفت‌گیری برای ایجاد سویه‌های همخون ایجاد شد که منجر به بسیاری از سویه‌های مدرن و شناخته‌شده مورد استفاده در تحقیقات پزشکی گردید.

موش کوچک آزمایشگاهی یک پستاندار کوچک از راسته Rodentia است که برای تحقیقات علمی یا تغذیه برای حیوانات خانگی خاص پرورش داده می شود. موش های آزمایشگاهی از گونه Mus musculus هستند. آن ها متداول ترین مدل تحقیقاتی پستانداران هستند و برای تحقیقات در حوزه ی ژنتیک، فیزیولوژی، روانشناسی، پزشکی و سایر رشته های علمی استفاده می شوند. به طوری که حدود ۷۰ درصد کل آزمایش ها بر روی موش ها انجام می شود. موش ها دارای بیشترین ارجاع به مقالات در نشریات زیست پزشکی در بین حیوانات آزمایشگاهی هستند.

از نظر فیلوژنی ، موش ها متعلق به کلاد Euarchontoglires هستند که شامل انسان ها نیز می شود. این رابطه نزدیک، همسانی بالا با انسان، سهولت نگهداری و جابجایی آن ها، و نرخ تولید مثل بالای آن ها، موش ها را به مدل های مناسبی برای تحقیقات انسانی تبدیل می کند. ژنوم موش آزمایشگاهی توالی یابی شده است و بسیاری از ژن های موش دارای همولوگ های انسانی هستند.

موش ها برای اهداف مختلفی از جمله سم شناسی، ارزیابی های میکروبیولوژی و واکسن سازی، آزمایش بر روی انسولین و مطالعات بر روی بافت های سرطانی در مطالعات دارویی، به ویژه بررسی سمیت داروهای مختلف استفاده می شوند.

موش آزمایشگاهی به جنس Mus، زیرخانواده Murinae، خانواده Muridae، راسته Rodentia اختصاص دارد. موش خانگی آمریکای شمالی و اروپا، Mus musculus، گونه‌ای است که معمولا برای تحقیقات زیست پزشکی استفاده می‌شود. در ابتدا ژنوم موش‌های آزمایشگاهی مخلوطی از M. musculus musculus (از اروپای شرقی) و M. m. domesticus (از اروپای غربی) بود. از اواسط دهه ۱۹۸۰، سویه‌هایی از موش‌های آسیایی (M. m. castaneus از تایلند و M. m. molossinus از ژاپن) و از M. spretus ایجاد شده است.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

گونه C۵۷BL/۶ :

موش‌های C57BL/6 که به آن‌ها «C۵۷ black ۶» یا به صورت ساده «Black ۶» یا به اختصار «B۶» نیز گفته می‌شود، دارای مزایای پایداری گونه و پرورش آسان است. این موش‌ها دارای موی قهوه‌ای تیره و تقریباً مشکی هستند. آن‌ها نسبت به سویه‌های آزمایشگاهی مطیع‌تر مانند BALB/c به صدا و بو حساس تر‌اند و احتمال گاز گرفتن آن‌ها بیشتر است. موش C۵۷BL/۶ چندین ویژگی غیرمعمول دارد که آن را برای برخی از مطالعات تحقیقاتی مفید اما برای برخی دیگر نامناسب می‌کند: به طور غیرعادی به درد و سرما حساس است و داروهای ضد درد در این سویه کمتر موثر هستند. برخلاف بسیاری از گونه‌های موش آزمایشگاهی، C۵۷BL/۶ به طور داوطلبانه نوشیدنی‌های الکلی می‌نوشد. وقتی مستقیماً با موش‌های BALB/c مقایسه می‌شود، موش‌های C۵۷BL/۶ هم پاسخ قوی به پاداش‌های اجتماعی و هم همدلی نشان می‌دهند. در سال ۲۰۱۵، محققان با استفاده از موش‌های C۵۷BL/۶، عروق لنفاوی سیستم عصبی مرکزی را کشف کردند.

به دلیل محبوبیت آن، چندین زیرسویه از C57BL/6 ایجاد شده است. زیر سویه‌های رایج C57BL/6 شامل C57BL/6J و C57BL/6N می‌باشد. بیش از ۹۰ درصد از ارجاعات مقالات منتشر شده جهان، در مورد زیرسویه‌های C57BL/6 به زیرسویه C57BL/6J اشاره دارد.

سویه پرکاربرد دیگر موش‌های C57BL/6 با پوشش قهوه‌ای تیره و تقریباً مشکی هستند. آن‌ها به صدا و بو حساس‌تر هستند و احتمال گاز گرفتن آن‌ها نسبت به BALB/c بیشتر است. موش C57BL/6 دومین پستانداری است که دارای توالی ژنوم کامل (بعد از انسان) است و تاکنون تجزیه و تحلیل عملکردی ژن‌های آن انجام شده است. به عنوان یک سویه همخون، موش‌های C57BL/6 ژنوتیپ تقریباً یکسانی دارند.

در زمینه‌های تحقیقاتی متنوعی از جمله زیست‌شناسی قلبی عروقی، زیست‌شناسی رشد، ایجاد مدل دیابت و و القای مدل حیوانی چاقی، ژنتیک، ایمونولوژی، زیست‌شناسی عصبی و تحقیقات حسی عصبی استفاده می‌شوند.
موش‌های C57BL/6J نیز معمولاً در تولید موش‌های تراریخته کاربرد دارند.
حساس به مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و تا حدی به ویروس اکتروملیا (Ectromelia) مقاوم است.
تولید اینترفرون بالا در C57BL/6 سبب شده است از این سویه در تحقیقات بیماری‌های ناشی از باکتری Brucella abortus استفاده کنند.
C57BL/6 به عنوان مدل برای تحقیق در مورد چاقی ناشی از رژیم غذایی (diet-induced obesity) و مدل‌های آنسفالومیلیت خودایمنی (autoimmune encephalomyelitis) در طی مولتیپل اسکلروزیس MS، القای مدل بیماری آلزایمر، تولید مدل بیماری‌ام اس، مدل حیوانی صرع، فشار خون کاربرد دارد.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

گونه BALB/c:

BALB/c یک سویه موش همخون آلبینو با نقص ایمنی است. با بیش از ۲۰۰ نسل از سال ۱۹۲۰، موش‌های BALB/c در سطح جهانی توزیع شده‌اند و یکی از پرمصرف‌ترین گونه‌های همخون هستند که در آزمایش‌های حیوانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حالی که موش‌های BALB/c به عنوان یک مدل حیوانی با هدف کلی عمل می‌کنند، این سویه به طور گسترده برای تولید هیبریدوم و آنتی بادی مونوکلونال استفاده می‌شود. شایان ذکر است که بروز تومور پستانی در موش‌های BALB/c کم است، اما نسبت به مواد سرطان‌زا بسیار حساس هستند و می‌توانند به تومورهای ریه، نئوپلاسم‌های شبکه‌ای، تومورهای کلیوی و سایر سرطان‌ها مبتلا شوند. این موش‌ها می‌توانند به عنوان مدل‌های حیوانی آلرژی و درماتیت تنفسی نیز به کار گرفته شوند. BALB/c به دلیل نشان دادن سطوح بالایی از اضطراب و مقاومت نسبتاً در برابر آترواسکلروز یا تصلب شرایین ناشی از رژیم غذایی مورد توجه قرار می‌گیرد و آن‌ها را به مدلی مفید برای تحقیقات قلبی عروقی تبدیل می‌کند. تفاوت‌های مشخصی بین زیرسویه‌های مختلف BALB/c وجود دارد اگرچه تصور می‌شود که این‌ها بیشتر به دلیل جهش هستند؛ مثلا موش‌های نر BALB/c تهاجمی هستند و اگر در کنار هم قرار بگیرند با نرهای دیگر مبارزه خواهند کرد با این حال، زیرسویه BALB/Lac بسیار مطیع‌تر است. موش‌های BALB/cJ اغلب برای انواع مطالعات ایمونولوژیک استفاده می‌شوند، تا حدی به این دلیل که آن‌ها پاسخ‌های ایمنی وابسته به TH2 را نشان می‌دهند. موش‌های BALB/c آلبینو با چشمانی صورتی و موهای سفید هستند. موش‌های BALB/c گونه‌های همخون هستند و اکنون بیش از ۲۳۰ نسل از مبدأ آن‌ها در سال ۱۹۲۰ می‌گذرد. موش BALB/c یکی از پر استفاده‌ترین مدل‌های موش همخون است.

از جمله کاربردهای BALB/cها:
در تحقیقات سرطان مانند مطالعه تومورهای ریه، پستان و کلیوی به وسیله ایجاد مدل حیوانی تومور سرطانی و به ویژه در ایمنی‌شناسی و بیماری‌های عفونی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در موش‌های BALB/c، سلول‌های Th2 به آسانی با ایمنی‌زایی فعال شده و باعث می‌شود که سویه یک پاسخ عالی به ایمنی‌زایی داشته باشد. بنابراین، موش‌های BALB/c به‌عنوان مدلی برای شناسایی ژن‌های دارای استعداد ابتلا به بیماری‌های عفونی و نئوپلاستیک استفاده می‌شود.
به جهت توانایی آن‌ها برای تولید تومورهای سلول پلاسما در بافت، در تولید آنتی بادی‌های مونوکلونال کاربرد دارند.
موش‌های BALB/c همچنین به دلیل مقاومت نسبتاً بالا در برابر تصلب شرایین ناشی از رژیم غذایی برای تحقیقات قلبی عروقی استفاده می‌شود.
BALB/cها به عنوان مدل تحقیقاتی برای تست داروهای شیمی درمانی و واکسن‌های مختلف مورد توجه محققان قرار گرفته است.

موش‌های BALB/cJ طول عمر متوسطی در حدود ۱۷ ماه برای نرها و ۲۰ ماه برای ماده‌ها دارند و وزن بدن در ۹ هفته پس از تولد حدود ۲۷ گرم برای نرها و ۲۱ گرم برای ماده‌ها است.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

سویهCD-1

یکی دیگر از مدل های رایج موش ، موش CD-1 آلبینو است. در حالی که هر دو موش C57BL/6 و BALB/c سویه‌های Inbred هستند که برای ایجاد همگنی ژنتیکی ایجاد شده اند، موش‌های CD-1 در میان متداول‌ترین موش‌های تحقیقاتی به‌عنوان موش‌های Outbred هستند.
با این حال، استفاده از Outbred ها مانند CD-1، در زمینه های تحقیقاتی مانند سم شناسی (تست ایمنی و اثربخشی)، پیری و سرطان شناسی بررسی شده است و ممکن است در بسیاری از موارد مفید نباشد. به عنوان مثال، مطالعات فارماکوکینتیک، سمیت و اثربخشی در داخل بدن آنتی‌بیوتیک‌های کاندید در موش‌های CD-1 انجام شد.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

موش A/J

موش A/J یکی دیگر از مدل‌های معمول آلبینو است که ویژگی‌های منحصر به فردی مانند دیستروفی عضلانی پیشرونده دیررس و شکاف کام مادرزادی ناشی از هورمون قشر آدرنال دارد. همچنین شیوع بالایی از آدنوم ریه خود به خود دارد که می‌تواند به راحتی در پاسخ به مواد سرطان‌زا ایجاد شود.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

Swiss Webster :

به طور گسترده برای چندین دهه به عنوان یک منبع همه منظوره برای تحقیقات و آزمایش ایمنی دارو استفاده می شود. به دلیل توانایی برتر در پرورش، اغلب به عنوان مادر در آزمایشگاه های تراریخته استفاده می شود. ریشه ی آن ها به سال ۱۹۴۰ و موسسه Rockefeller بر میگردد.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

NMRI :

به طور گسترده به عنوان یک حیوان آزمایشی در بسیاری از زمینه‌های زیست‌شناسی عمومی و همچنین در فارماکولوژی و سم‌شناسی استفاده می‌شود. معمولاً به عنوان یک کنترل برای آزمایش‌های انتخابی استفاده می‌شود. این موش‌ها ایجاد طیف گسترده‌ای از تومورهای خود به خودی کرده و با افزایش سن افزایش بروز بیماری کلیوی دارند.موش NMRI از نژاد موش سوری (Swiss-type mouse) به طور گسترده به عنوان یک حیوان آزمایشی در بسیاری از زمینه‌های زیست‌شناسی عمومی و همچنین در فارماکولوژی و سم‌شناسی به‌جز ایمنولوژی استفاده می‌شود. جهت القا و ایجاد طیف گسترده‌ای از تومورهای خود به خود و بیماری کلیوی مرتبط با افزایش سن، موش NMRI کاندیدای مورد نظر در آزمایشگاه مطالعات حیوانی است.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

Hybrid (هیبرید):

موش‌های هیبریدی، فرزندان دو والد همخون هستند و نسبت به گونه‌های والدین قوی‌تر و دارای طول عمر بیشتر هستند. موش‌های هیبریدی F۱ با تلاقی موش‌های دو سویه مختلف تولید می‌شوند. اگرچه آن‌ها در همه مکان‌هایی که والدین آن‌ها آلل‌های متفاوتی دارند هتروزیگوت هستند، اما از این نظر که از نظر ژنتیکی و فنوتیپی یکنواخت هستند به سویه‌های inbred شباهت دارند.

موش‌های هیبریدی با تلاقی دو سویه همخون ایجاد می‌شوند. این تلاقی فرزندانی تولید می‌کند که در برابر بیماری مقاوم‌تر هستند، میزان بقای خود را در شرایط استرس افزایش می‌دهند، عمر طولانی‌تری دارند و بسترهای بزرگ‌تری نسبت به گونه‌های والدین دارند. موش‌های هیبریدی F۱ با تلاقی موش‌های دو سویه مختلف (C57BL/6J: ماده و ۱۲۹S1/SvImJ: نر) تولید می‌شوند. اگرچه آن‌ها در همه جایگاه‌های ژنی که والدین آن‌ها آلل‌های متفاوتی دارند هتروزیگوت هستند، اما از نظر ژنتیکی و فنوتیپی مشابه سویه‌های همخون یکسان هستند. تا زمانی که سویه‌های والدین وجود دارند، هیبریدهای F۱ می‌توانند تولید شوند. بر خلاف سویه‌های والدین، هیبریدهای F۱ به درستی‌زاد و ولد نمی‌کنند: فرزندان F۲ که توسط جفت گیری موش‌های F۱ تولید می‌شوند، همگی یک مخلوط تصادفی منحصر به فرد از آلل‌های هر دو سویه والدین دارند.
ویژگی‌های هیبریدهای F۱ که آن‌ها را به طور ویژه مفید و کاربردی می‌کند شامل موارد زیر است:
از نظر ژنتیکی و فنوتیپی یکنواخت هستند.
آن‌ها دارای قدرت هیبریدی هستند (در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر و در شرایط استرس بهتر زنده می‌مانند، طول عمر بیشتری دارند).
آن‌ها به عنوان میزبان برای پیوند بافت (به عنوان مثال، تومور، پوست و تخمدان) از هر یک از سویه‌های والدین، مفید هستند.
برای مطالعاتی که شامل برخی جهش‌های مضر، تشعشعات، رفتار، و سنجش‌های زیستی برای مواد مغذی، داروها، پاتوژن‌ها و هورمون‌ها می‌شوند، آن‌ها نسبت به سویه‌های والدین قابل دوام‌تر هستند.
موش‌های هیبریدی به عنوان منبعی برای مطالعه جهش‌های مضر، جهت ایجاد یا افزایش بیان بیماری‌های چند ژنی، تعیین نحوه توارث کاربرد دارد.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

موش Nude

فنوتیپ این موش کمبود موی بدن است که به آن لقب «برهنه (Nude)» داده است. موش Nude یک موش آزمایشگاهی از سویه‌ای با یک جهش ژنتیکی در ژن FOXN1 است که باعث تخریب تیموس می‌شود و در نتیجه به دلیل کاهش بسیار زیاد تعداد سلول‌های T، سیستم ایمنی مهار می‌شود. از آنجایی که سلول‌های T بالغ تولید نمی‌کنند و تعداد لنفوسیت‌های در گردش کمتری را در مقایسه با گروه‌های وحشی یا هتروزیگوت نشان می‌دهند و همچنین منجر به‌عدم تولید آنتی بادی می‌شود. در نتیجه به طیفی از سلول‌ها یا بافت‌های خارجی اجازه می‌دهند تا به پیوند زده شوند. روی هم رفته، این ویژگی‌های Nudeها، آن‌ها را به مدلی عالی برای پیوند سلول‌های تومور، درک مکانیسم‌های بدخیمی تومور و آزمایش تأثیر درمان‌ها تبدیل می‌کند.

انواع موش آزمایشگاهی | Types and strains of laboratory mice

موش‌های ترانسژنیک (Transgenic)

موش اصلاح شده ژنتیکی موشی است که ژنوم آن با استفاده از تکنیک‌های مهندسی ژنتیک تغییر یافته است. موش‌های اصلاح‌شده ژنتیکی معمولاً برای تحقیقات یا مدل‌های حیوانی بیماری‌های انسانی استفاده می‌شوند و همچنین برای تحقیقات روی ژن‌ها استفاده می‌شوند. تولید موش‌های تراریخته یا ترانسژنیک دارای جهش‌های اختصاصی با روش‌های مهندسی ژنتیک پیشرفته مانند عفونت رتروویروسی جنین موش در مراحل مختلف رشد، ریز تزریق ساختارهای DNA (Cas9–sgRNA–ssDNA mixture) تزریق وکتور اختصاصی یا CRISPR نسبتاً ساده است. تولید موش‌های تراریخته زمان بر است زیرا ممکن است چندین سال طول بکشد تا یک جهش در سلول‌های بنیادی ایجاد شود و یک مدل موش تراریخته جدید ایجاد و اعتبارسنجی شود. با این وجود، موش‌های تراریخته سنتی به طور گسترده در تحقیقات پیش بالینی در سرطان‌شناسی و همچنین در سایر زمینه‌های تحقیقاتی استفاده می‌شوند.مدل‌های مرسوم موش تراریخته ابزار ارزشمندی برای بررسی مکانیسم‌های مولکولی سرطان‌زایی باقی مانده‌اند، یک محدودیت، درجه ناهمگنی پایین در تومورهای موش در مقایسه با تومورهای بسیار ناهمگن انسانی است. پیشرفت‌های متعددی در مدل‌سازی سرطان در موش‌ها انجام شده است، و مدل‌های جدید شرح‌داده‌شده در این بررسی اکنون توانایی مدل‌سازی سرطان‌های انسانی با جهش‌هایی را دارند که به صورت مکانی و/یا زمانی کنترل می‌شوند. علاوه بر این، این مدل‌ها ناهمگونی تومور و تنوع بین بیمار را در محیط بالینی بهتر نشان می‌دهند.